KIYMET

                                 KIYMET

Öyle yanlış sevdim ki seni, kusura bakma diye ardından çok pişmanlık içeren duygusal kelimeler tükettim. 

Günde 3 öğün aç karnına, aç karnına önemli değil, çünkü ölmeyecek kadar yemek yenirdi böyle günlerde. 

Kıymet anlık olarak bilinen bir varlık değildir ve gidenin ardından  gelir. Kıymet dediğimiz varlığın değeri yokluğun sancısı sonradan tanıştık biz kendileriyle. 

Rakı sofrasında ağzı bir açılır sorma

Susmaz, hiddetlenir, rezil eder adamı

Yani anlayacağın pişman olursun tanıdığına. 

Her gidenin ardından tanırsın

Özellikle de gitmesini istemediğin kişilerin, 

Giderken götürenlerden bahsediyorum yani sessizce gidenler varya hani bir seher vakti güneş yaklaşırken uzaklaşanlardan bahsediyorum. Onlar gider

Durduramazsın ne onları ne zamanı, 

Ne onlar suçlu ne de biz haklıyız

Bir teselli duyulur kalabalığın arasında dertsiz bir pezevenek fısıldar

Farklı dünyaların, 

Başka hayatların insanlarısınız.

Başka kaç dünya var ki yaşanılacak bambaşka bir hayat olsun.

Daha önce hiç yazılmamış bir konudayım, cesaretimi bağışla onu merhametinle karşıla.

Sana yazılmış tek bir dörtlüğüm yoktu, 

Çünkü o vakit henüz kıymeti tanımazdım.

Şimdi aramazıdan su sızmaz oldu 

dudaklarımsa hep kuru.

Onca vakit olmuş, zaman aramıza bir düşman gibi girmiş, mesafeler puştun önde gideni. 

Bu gökyüzü  seninle mavileniyor 

Gecesinde aldığı karanlık, benim. 

Sabahı  benden sana bir selam. 

Burda hava kapalı, güneşi pek gören yok. arada var güneş sarı diyen ama onlara da pek inan kalmadı şu gri dünyada. Bütün renksizliği her geçen gün biraz daha noksan bırakıyor yaşanılası yarınları. 

Evet, farkındayım sana hiç yazmadım 

Ama yaşanmışlıklarımız çok mu farklıydı yazılmışlardan. Kalbini bir kere bile dinlemeden nasıl da uzaklaştım yüreğinin ekseninden. 

Nasıl meydana geldi bilmem ama neden diye bir soru insanı çaresiz bırakır sonuca hiçbir faydası dokunmayan sadece ağrıtan sancıtan

yaralarını baştan kanatan. 

İkimiz ikinin ötesine geçer miyiz? 

Bir toplum olabilir miyiz yalnızlığımız, 

yeter mi ufku dünyanın 

Biter mi insanın öfkesi. 

Alışagelmiş hallerimizden alışkalıklarımızdan vazgeçebilir mi insan? yeni bir yol uğrunda eskisinden çıkar mı? bilinmeyen için huzurunu  yahut huzursuzluğun bozar mı? bilinse de yapar mı? 

Fakat ile bir duraksama yaşanır çünkü ne vakit anılsa bu kelime zıtlıklar kundaklanır beşiklere ve hemen ardından ağlamaya başlar hayat adını verdiğimiz tiyatro oyunu, yazar hiç bir mesuliyet kabul etmiyor. 

Fena mı fena akla gelmeyen şeyler üretiyor kafasında 

Kafası yaşınılacak bşr yer değil taşlanılacak 

Çok değil üç beş sene sonra belki de ilk taşı atacak sensin karşısında. 

Ellerini uzat bana ne vakit çektin elini  benden 

Bir boşluk çekti beni içine boşluk yine boşluk kaldı 

tüm boşlukların doldurulması bekleniyor yoksa oyun başlamayacakmış. Sanatçı her yerde sanatçı 

Temeli zayıf bir geçmişti yarınlara dayattıpımız merdiven yarınlar dediğimiz mutlu günler beklentisi 

Olsa da olur olmasa da yarınlar bugünlerden iyi değil 

Yarınlar da bugün olacak bugün dünden pek de farklı değil.