Senarist

Günlük olarak tebessüm halinde geçer baş rolünü aldığımız bu sahnede

perdeler  göz kapaklarımız, seyirciler acımasız aynı zamanda  sahne arkadaşlarımız.

Bu oyunda senaryo insana bahşedilmedi

Etik dışı roller ve karakterle büründüler ve çoğu da rollerinin hakkını verdi, verdikleri ömürlerinden biçildi. Köpek gibi ceza sistemi ile eğitilmişlerdi.

Bu oyunda katil birden fazla, katili canlandıranlar

Prangalı, ateşten kuyularda, acısı gerçekmiş.

Bedelini ödemeliymiş kendisi seçmediği bir karakterin günahlarını, acılar ancak öyle geçermiş. 

Senarist iki renk kullanmış, 

Varlığı beyazda toplamış yokluğu ise siyah temsil etmiş. Kendisi siyahlara bürünmüş.

Her perdesi bin yıl sürmüş, akılda kalanlar

Kimi zaman çivi  çakılanlar kimi zaman çiviyi çakanlardı. Kimi ölülerle konuşuyordu, 

Kimi balıklarla;kimi cinlerini kaçırmıştı 

Kimiyse krallardan kaçmıştı. 

Herkese bir rol düşmüştü 

Bazıları sorguladı, bazıları kör kütük oynadı 

Oyundan sıkılanlar köprü üstünden atladı 

Senarist atlayanları topladı, tekrardan rollerini dağıttı. Bu sefer daha kötüydü ilkinden 

Bir anlamı kalmamıştı köprünün. 

Senarist başına buyruktu 

Kimseye hesap vermez ancak herkesten hesap sorardı. Yukarıdan tehditler savurdu 

Milletin gözünü korkuttu. 

Önce güneşi doğurdu  saklayınca geceyi 

Serdi gözlerimize perdeyi. 

Senarist örtmeyi unuttu beynimizi 

Belki buluruz diye kendimizi

Musa Demir